Kos is net als alle Griekse eilanden rijk aan mythologie en heeft een magische cultuur. De rotsen tonen duidelijk dat het eiland ooit in een nevelachtig verleden gehuld was. Dat de Griekse Goden hier hun heibels uitgevochten hebben en hun vurige liefdes beklonken, fel vulkanisch opgestuwd vanuit de zee.
Mocht je naar Kos toe willen gaan, wees dan niet bang voor die vulkaan, want die is allang tot rust gekomen. Zijn warmte uit zich slechts nog in de heerlijke warmwaterbron Embros Thermae, die beslist de moeite waard is te bezoeken.
Fietseiland Kos
Het eiland Kos is niet groot – in een halve dag kun je langs de gehele zuidkant heen en weer fietsen en weer op tijd terug zijn voor de lunch. Een belangrijke wetenschap, want de Grieken weten echt wat lekker en smakelijk eten serveren is. Het is genieten in de overtreffende trap, ja! Daar wil je wel bij aanwezig zijn.
Fietsen en scooters zijn in overvloed te huur op Kos. Kos is een echt fietseiland, mocht je het eiland rond willen gaan en doorkruisen, dan is een scooter misschien aan te raden door de te nemen dalen en hellingen. Vooral voor die laatste activiteit heb je een goede conditie nodig – of een scooter, want die weg naar de top is best wel stijl.
Even een impressie:
Lekker aan dek op een schip ergens in de Egeïsche zee
Dank zij de nalatenschap en invloed van veel verschillende overheersers in een ver verleden is Kos een ‘makkelijk’ eiland geworden. Een van-alle-markten-thuis eiland, waar ieder zich op zijn eigen manier kan vermaken.
En als je dan op Kos bent – onderdeel van de Dodekanesos, de twaalf eilanden, dan zul je merken dat eilandhoppen daar heel gewoon is. Dat kan natuurlijk met de veerboot, maar je kunt je ook melden bij een van de vele schepen die ’s morgens in de haven van Kos op passagiers liggen te wachten. Dan kom je vaak terecht op een schip met allerlei andere grappende – uit voorzorg voor de felle zon vreemd uitgedoste medereizigers. De neuzen en wangen als Indianen bestreken met allerlei zonnebrandcrèmes of kleisoorten. Half ontkleed uitgespreid en uitgebreid op het volle dek liggend om juist weer zoveel mogelijk zon ’te pakken’. Zo kun je fijn cruisen over de Egeïsche zee! En soms – bij heel warm weer of gewoon omdat hij er zin in heeft – gooit de schipper het anker wel eens uit in een kleine baai, opdat ieder even joelend het water in kan duiken.
Vissen naar het zachte goud…
Symi en Kalymnos. Er wordt gezegd dat er een paar rotsen in de zee zijn geworpen waarop geen bebouwing of andere broodwinning mogelijk was – behalve visserij. En wel vissen – duiken, naar een bijzondere vissoort, naar het zachte goud: de natuurspons. Een heel gevaarlijk beroep, dat best een goede welstand met zich meebracht, maar ook veel slachtoffers eiste.
Helaas groeien er al jaren geen sponzen meer op de bodem van de Egeïsche zee. Her en der vind je nog wel van die authentieke winkeltjes en stalletjes met natuursponzen in de haventjes. De sponzen die daar te koop aangeboden worden zijn vrijwel allemaal geïmporteerd. Grappig te weten is dat de wetenschappelijke naam van de spons porifera is; meercellig dier. Het filtert het water in de zee. Men zegt dat zo’n spons wel duur is, maar dat deze bij goed onderhoud jarenlang te gebruiken is. Niet wringen, maar uitknijpen is het geheim.
En als je dan toch aan het eilandhoppen bent kun je natuurlijk ook even kijken op Kreta. Wij denken echter dat je wel wat langer nodig hebt om dát eiland te verkennen. Maar ach, je bent een eilandhopper of je bent het niet! Dan blijf toch gewoon even een paar dagen (of weken) verpozen. Zon – zee – eilandhoppen. Dat is toch wat je wilt?!
